Στις 7 Φεβρουαρίου 1825, κι ενώ η ελληνική επανάσταση βρισκόταν σε πολύ κρίσιμη καμπή, «συνωμολογήθη εν Λονδίνω εθνικόν δάνειον 2.000.000 χ.λ. (χρυσών λιρών), δια την χρηματοδότησιν του αγώνος».
Και αρχίζουν οι λογαριασμοί.
Λίγα απλά λογιστικά:
[σημ 1] Πήραμε μόνο το πολεμικό πλοιάριο «Καρτερία» κι αυτό μετά την επανάσταση.
[σημ 2] Τελικά κατασκευάστηκε μόνο μία φρεγάτα, που ήρθε στην Ελλάδα μετά την επανάσταση και την έκαψε ο Ανδρέας Μιαούλης με τα ίδια του τα χέρια την 1η Αυγούστου 1831 στο λιμάνι τού Πόρου, όταν επαναστάτησε κατά του Καποδίστρια και τα στρατεύματα τού Κυβερνήτη έκαναν γιουρούσι για να καταλάβουν τον εξεγερμένο στόλο.
[σημ 3] Αντί αυτά τα ελάχιστα που απόμειναν να πάνε στον αγώνα κατά των Τούρκων, κατασπαταλήθηκαν στον εμφύλιο που είχε ξεσπάσει ανάμεσα στους Μωραϊτες και τους Ρουμελιώτες. Οι καπεταναίοι στρατολογούσαν κόσμο για να χτυπήσουν τους εσωτερικούς εχθρούς και πληρωνόντουσαν από τα λεφτά του δανείου. Άλλο πλιάτσικο κι εκεί, πέραν του γεγονότος ότι Έλληνες σκότωναν Έλληνες. Ο Γκούρας για παράδειγμα, είχε ένα σώμα εκατόν πενήντα ενόπλων, αλλά έκανε ψεύτικους καταλόγους για πεντακόσιους και τσέπωνε την μισθοδοσία και τα τροφεία τους. Το ίδιο και οι αντίπαλοι του.
Η ΠΡΩΤΗ ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Όταν λοιπόν ο Καποδίστριας ανέλαβε Κυβερνήτης, έδωσε εντολή στον Πρόεδρο της επιτροπής οικονομικών Ανδρέα Κοντόσταυλο, να κάνει μια απογραφή της περιουσίας του κράτους. Το κείμενο της επιτροπής λεπτομερέστατο και εξαιρετικά σύντομο, περιείχε μία μόλις πρόταση:
«Κύριε Κυβερνήτα, εις το ταμείον του κράτους ευρέθη έν μόνο νόμισμα και αυτό κίβδηλον».
