Ένα κείμενο που περισσότερο έχει να κάνει με αστρολογία παρά με οτιδήποτε άλλο!Ο «Ώρος» (Horus) είναι ο “Ήλιος Θεός” της Αιγύπτου το 3000 π.Χ.
Είναι η ανθρωποποίηση του ήλιου και η ζωή του, είναι μια σειρά αλληγορικών μύθων που αντιπροσωπεύουν την κίνηση του ήλιου στον ουρανό.
Από τα αρχαία ιερογλυφικά της Αιγύπτου ξέουμε πολλά για αυτόν τον ηλιακό μεσσία. Για παράδειγμα ο Ώρος, ο “υιός του φωτός”, είχε έναν εχθρό ονόματι «Set». ο Set ήταν η εκπροσώπηση της νύχτας, του σκότους. Μυθολογικά, κάθε αυγή ο Ώρος κέρδιζε την μάχη από τον Set. Ενώ κάθε δύση ο Set κέρδιζε τον Ώρο και τον έστελνε στον κάτω κόσμο. Είναι σημαντικό να ξέρουμε πως το “σκοτάδι” ενάντια στο “φως”, ή το “καλό” ενάντια στο “κακό”, είναι το μεγαλύτερο μυθολογικό δίδυμο της ιστορίας. Κάτι που εκφράζεται μέχρι τις μέρες μας σε διάφορα επίπεδα.
Γενικότερα μιλώντας, η ιστορία του Ώρου είναι η ακόλουθη:
Ο Ώρος γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου από την παρθένα «Isis-Meri».
Την γέννησή του έδειξε ένα αστέρι στην ανατολή το οποίο ακολούθησαν 3 βασιλιάδες για να δοξάσουν τον νέο σωτήρα.
Στην ηλικία των 12 ετών ήταν άσωτο παιδί – δάσκαλος.
Σε ηλικία 30 ετών βαφτίστηκε από τον «Anup» και έτσι ξεκίνησε τον κλήρο του.
Ο Ώρος είχε 12 μαθητές με τους οποίους ταξίδευε και έκανε θαύματα, όπως, να γιατρεύει αρρώστους και να περπατά στο νερό.
Προδομένος από τον «Typhon» σταυρώθηκε. Έμεινε νεκρός 3 ημέρες ώστε τελικά να αναστηθεί.
Ήταν επίσης γνωστός με πολλά ονόματα, όπως, “η Αλήθεια”, “το Φως”, “Υιός Θεού”, “Καλός Ποιμένας”, “Αμνός Θεού” και πολλά άλλα.
Αυτές οι ιδιότητες του Ώρου, αληθινές ή όχι, φαίνεται να έχουν επηρεάσει πολλούς πολιτισμούς, ώστε πολλοί ακόμα θεοί να έχουν τις ίδιες μυθολογικές ιδιότητες.
Ο «Άττης» (Attis) της Φρυγίας (Ελλάδα 1200 π.Χ.)
Γεννημένος από την παρθένα «Νάνα» στις 25 Δεκεμβρίου.
Σταυρώθηκε, έμεινε 3 μέρες νεκρός και αναστήθηκε.
Ο «Μίθρα» (Mithra) της Περσίας (1200 π.Χ.)
Γεννημένος από παρθένα στις 25 Δεκεμβρίου.
Είχε 12 μαθητές και έκανε θαύματα.
Μετά τον θάνατό του έμεινε θαμμένος για 3 ημέρες και τελικά αναστήθηκε.
Αναφέρεται επίσης και ως “η Αλήθεια”,”το Φως” και πολλά ακόμη.
Ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός πως η ημέρα λατρείας του είναι η Κυριακή.
Ο «Κρίσνα» (Krishna) της Ινδίας (900 π.Χ.)
Γεννημένος από την παρθένα «Devakhi».
Ένα αστέρι στην Ανατολή ανήγγειλε τον ερχομό του.
Έκανε θαύματα με τους μαθητές του και μετά τον θάνατό του αναστήθηκε.
Ο «Διόνυσος» (Dionysos) της Ελλάδας (500 π.Χ.)
Γιος παρθένας στις 25 Δεκεμβρίου.
Μετά τον θάνατό του αναστήθηκε.
Ήταν ένας περιπλανώμενος δάσκαλος που έκανε θαύματα όπως να κάνει το νερό κρασί.
Οι μαθητές του τον αποκαλούσαν “Βασιλιά των Βασιλέων”, “Μοναδικός Υιός του Θεού”, “το Άλφα και το Ωμέγα” και πολλά άλλα.
Το θέμα είναι πως υπάρχουν πολλοί σωτήρες από διαφορετικές περιόδους από όλο τον κόσμο που απαντούν σ’ αυτά τα ίδια χαρακτηριστικά.
«Chrishna» του Hindostan
«Budha Sakia» της India
«Salivahana» των Bermuda
«Zulis ή Zhule» και «Osiris» της Egypt
«Odin» των Scandinavians
«Crite» της Chaldea
«Zoroaster» της Persia
«Baal» και «Taut», “the only Begotten of God” της Phoenecia
«Indra» του Tibet
«Bali» του Afganistan
«Jao» του Nepal
«Wittoba» των Bilingonese
«Thammuz» της Syria
«Atys» της Phrygia
«Xamolxis» της Thrace
«Zoar» των Bonzes
«Adad» της Assyria
«Deva Tat» και «Sammonocadam» του Siam
«Alcides» των Thebes
«Mikado» των Sintoos
«Beddry» της Japan
«Hesus ή Eros» και «Bremrillah» των Druids
«Thor» υιός της «Odin» των Gauls
«Cadmus» (Κάδμος) της Ελλάδας
«Hil» και «Feta» των Mandaites
«Gentaut» και «Quexalcote» του Mexico
«Universal Monarch» των Sibyls
«Ischy» της Formosa
«Divine» δάσκαλος του Πλάτωνα
«Holy One» των Xaca
«Fohi» και «Tien» της China
«Adonis» (Αδωνις) της Ελλάδας, υιός της παρθένας «Ιούς»
«Ixion» και «Quirinus» της Rome
«Prometheus» (Προμηθέας) της Caucasus
Τα ερωτήματα παραμένουν:
Γιατί αυτά τα χαρακτηριστικά;
Γιατί η παρθενογένεση στις 25 Δεκεμβρίου;
Γιατί νεκρός για 3 ημέρες προκειμένου να αναστηθεί;
Γιατί οι 12 μαθητές;
Για να μάθουμε, ας εξετάσουμε έναν από τους πιο πρόσφατους ηλιακούς μεσσίες.
Ο «Ιησούς Χριστός»
Γεννήθηκε από την Παρθένο «Μαρία» στις 25 Δεκεμβρίου στην Βηθλεέμ.
Ένα αστέρι στην ανατολή έδειξε τον τόπο τον οποίο τρεις βασιλιάδες ακολούθησαν για να δοξάσουν τον νέο σωτήρα.
Στην ηλικία των 12 ήταν παιδί δάσκαλος.
Στα 30 βαφτίστηκε από τον «Ιωάννη» τον βαπτιστή. Και από τότε ξεκίνησε τον κλήρο του.
Ο Ιησούς είχε 12 μαθητές με τους οποίους ταξίδευε κάνοντας θαύματα, όπως, να περπατάει στο νερό, να ανασταίνει νεκρούς.
Αφού προδόθηκε από τον «Ιούδα» για 30 αργύρια, σταυρώθηκε, ενταφιάστηκε, μετά 3 ημέρες αναστήθηκε και αναλήφθηκε στους ουρανούς.
Ήταν επίσης γνωστός ως “Βασιλιάς των Βασιλέων”, “Υιός του Θεού”, “το Φως του Κόσμου”, “το Άλφα και το Ωμέγα”, “Αμνός Θεού” και πολλά άλλα.
Πρώτα απ’ όλα η γενετήσια αλληλουχία είναι απολύτως αστρολογική. Το άστρο στην Ανατολή είναι ο «Σείριος», το λαμπρότερο αστέρι στον νυχτερινό ουρανό, το οποίο στις 24 Δεκεμβρίου ευθυγραμμίζεται με τα τρία λαμπρότερα άστρα της ζώνης του «Ωρίωνα». Αυτά τα τρία αστέρια αποκαλούνται σήμερα όπως αποκαλούνταν και τότε οι “Τρεις Βασιλιάδες”. Οι Τρεις Βασιλιάδες και ο Σείριος ευθυγραμμίζονται για να δείξουν την ανατολή της 25ης Δεκεμβρίου. Γι’ αυτό οι Τρεις Βασιλιάδες ακολούθησαν το αστέρι της ανατολής με σκοπό να παρακολουθήσουν την ανατολή, την γέννηση του υιού (ήλιου).
Η Παρθένος «Μαρία» είναι ο “αστερισμός της Παρθένου” γνωστός και ως “virgo” ή “παρθένος”. Virgo στα λατινικά σημαίνει παρθένα. Το αρχαίο σύμβολο του αστερισμού της παρθένου είναι το “Μ”, εξ ου και το όνομα της Μαρίας μαζί με πολλά άλλα ονόματα παρθένων μητέρων, όπως, η μητέρα του Άδωνη «Μύρα», η μητέρα του Βούδα «Maya» ξεκινούν με “Μ”. Ο αστερισμός της παρθένου είναι επίσης γνωστός και ως ο “οίκος του σίτου” και η αναπαράσταση της παρθένου είναι μια παρθένα που κρατάει μια χούφτα στάχυα. Αυτός ο “οίκος του σίτου” και το σύμβολο του σταχυού αναπαριστούν τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο, μήνες θερισμού. Στην πραγματικότητα η λέξη “Βηθλεέμ” μεταφράζεται κυριολεκτικά ως ο “οίκος του σίτου”. Άρα η Βηθλεέμ είναι μια αναφορά στον αστερισμό της Παρθένου. Ένα μέρος στον ουρανό και όχι στη γη.
Υπάρχει άλλο ένα ενδιαφέρον φαινόμενο που λαμβάνει χώρα κοντά στις 25 Δεκεμβρίου, ή αλλιώς στο χειμερινό ηλιοστάσιο. Από το θερινό ηλιοστάσιο προς το χειμερινό, οι μέρες γίνονται μικρότερες και πιο κρύες. Και από την οπτική του βορείου ημισφαιρίου, ο ήλιος μοιάζει να κατεβαίνει και να γίνεται μικρότερος και θαμπός. Η συντόμευση των ημερών και η παρακμή των σοδειών καθώς προχωράμε στο χειμερινό ηλιοστάσιο, συμβόλιζε τη διαδικασία του θανάτου, κατά τους αρχαίους. Είναι ο θάνατος του ήλιου. Κατά την 22α Δεκεμβρίου η παρακμή του ήλιου έχει ολοκληρωθεί καθώς ο ήλιος συνεχίζει να κινείται νότια για 6 μήνες φθάνοντας στο χαμηλότερο σημείο του ουρανού. Τότε κάτι περίεργο συμβαίνει, ο ήλιος σταματά να κινείται νότια, τουλάχιστον ορατά, για 3 ημέρες. Κατά την περίοδο της τριήμερης ακινησίας (22,23,24 Δεκεμβρίου) ο ήλιος βρίσκεται σε γειτνίαση με το αστρικό σύμπλεγμα του “σταυρού του νότου” ή αλλιώς σύμπλεγμα “crux”. Μετά από αυτή την περίοδο, την 25η Δεκεμβρίου, ο ήλιος κινείται κατά μια μοίρα. Αυτή τη φορά βόρεια, προσφέροντας μεγαλύτερες ημέρες, ζεστασιά και άνοιξη. Και έτσι ειπώθηκε πως ο υιός (ήλιος) πέθανε στον σταυρό, έμεινε 3 ημέρες νεκρός, για να αναστηθεί ξανά. Γι αυτό ο Ιησούς, μαζί με πολλούς άλλους γιους θεών, μοιράστηκαν την σταύρωση, 3 ημέρες θανάτου και τελικά την ανάσταση. Είναι η μεταβατική περίοδος του ήλιου πριν αλλάξει την κατεύθυνσή του πίσω προς το βόρειο ημισφαίριο φέρνοντας την άνοιξη, άρα την λύτρωση. Παρ’ όλα αυτά δεν γιορτάζεται η ανάσταση του ήλιου παρά μόνο κατά την εαρινή ισημερία, ή αλλιώς “πάσχα”. Αυτό συμβαίνει διότι κατά την εαρινή ισημερία ο ήλιος και επισήμως υπερνικά το κακό σκοτάδι καθώς οι ημέρες αποκτούν μεγαλύτερη διάρκεια από τις νύχτες και οι ευεργετικές ιδιότητες της άνοιξης ξεκινούν.
Πιθανόν, οι πιο εμφανείς από όλους τους αστρολογικούς συμβολισμούς γύρω από τον Ιησού να είναι οι 12 μαθητές. Πολύ απλά είναι οι 12 αστερισμοί του ζωδιακού κύκλου με τους οποίους ο Ιησούς, ως ήλιος, ταξιδεύει μαζί τους. Στην πραγματικότητα, ο αριθμός 12 επαναλαμβάνεται σε όλη την Βίβλο: 12 φυλές του Ισραήλ, 12 αδέλφια του Ιωσήφ, 12 δικαστές του Ισραήλ, 12 μεγάλοι πατριάρχες, 12 προφήτες, 12 βασιλιάδες του Ισραήλ.
πηγή : Zeitgeist
